BackgroundIndividuals with early phase cognitive impairment are frequently affected by existential distress, social avoidance and associated health issues. The demand for efficient psychological support is crucial from both an individual and a societal perspective. We have developed a novel psychological intervention manual for providing a non-medical path to enhanced psychological health in the cognitively impaired population. The current article provides specific information on the randomized controlled trial -design and methods. The main hypothesis is that participants receiving PIPCI will increase their (...) psychological flexibility compared to participants in the active control group and the waiting list control group. The secondary hypotheses are that participants receiving PIPCI will improve psychological health compared to participants in the active control group and the waiting list control group.Materials and MethodsThis three-arm RCT will recruit participants from the cognitive centers at Karolinska University Hospital in Stockholm and randomize approximately 120 individuals in the early phase of cognitive impairment to either an experimental group, an active control group or a waiting list control group. Intervention outcome will be evaluated with self-report questionnaires on physical and psychological aspects of health, cognitive assessment, biological markers and health care costs. Assessments will be performed at pre- and post-intervention, as well as at a 6-month follow-up.DiscussionThe development of a potentially feasible and effective psychological intervention tailored for early phase cognitive impairment has the potential to advance the non-pharmacological intervention field. This is especially important given the extensive burden for many affected individuals and their families and the current lack of effective treatments. If the psychological intervention discussed here shows feasibility and efficacy, there is potential for far-reaching healthcare implications for patients with early cognitive impairment at risk of developing dementia.Clinical Trial RegistrationClinicalTrials.gov: NCT04356924. Date of registration: April 22, 2020. URL: https://clinicaltrials.gov/ct2/show/NCT04356924. (shrink)

In this article I call for an awareness of the mobile commons– the informal support that exists among migrating people, NGOs, and activists – in relation to the realization of family reunification. Taking its point of departure in a concrete case of family reunification for young unaccompanied children, the article seeks to expose how the traditional legal notion of the liberal subject fails to provide protection in the context of legal practice. I argue for using the vulnerable subject as a (...) starting point, in order to make more visible the context in which law operates and ensure protection even for the youngest children. (shrink)

This article analyses the work of the twentieth-century late modernist Samuel Beckett, in light of the turn-of-the-century anti-rationalist Henri Bergson and the eighteenth-century neoclassicist Samuel Johnson. What unites these three very different thinkers is a concern over habitual, automatic and involuntary behavior, which in all three cases has a distinctly neurological dimension. Beckett’s writing explores the Bergsonian notion, informed by medicine and experimental psychology, of the limitations of agency, of “the deep-seated recalcitrance of matter,” and of the human as always (...) already inflicted by the mechanical, a fact that is poignantly highlighted by the case of Samuel Johnson. Through his encounter with Johnson, Beckett registers a paradigm shift in the understanding of subjectivity. Whereas Bergson aims, throughout his career, to contest the mechanical, habitual and automatic that threaten to encrust themselves upon the living, in Beckett’s often uncannily Johnsonian writing, the habitual and the automatic become progressively more central, until in the late works, habit and mechanical behavior constitute a tenuous, fraught and primitive ontology, the residues of an agential self. (shrink)

This article tackles the media experience of ten Swedish women living in Greece. It focuses on the relation between their media experience and culture. This is examined by looking specifically at their use of Greek media during their first years in Greece as a way of learning a new culture, how they use Swedish media to maintain a link with Swedish culture and society, their concerns about children's media use, and how they view the importance of media in introducing the (...) Swedish culture and language to their children. Finally, the presence of culture in these women's media experience is also seen in how they perceive Greek media output, which is discussed in terms of violent contents, sensational news, public service versus commercial channels, and the representation of women. (shrink)

Literature has a central place in Hannah Arendt’s writings. In particular, scholars continually discuss the implications of storytelling to her theory of action. This paper takes a different approach by drawing attention to an early literary essay, ”Rilke’s Duino Elegies”, which Arendt co-authored with Günther Stern in 1930. The paper locates the essay in the early twentieth century intellectual response to the ”break in tradition”, arguing that the construction of a poetics dramatized in the Duino Elegies is crucial for judging (...) the originality of Arendt’s philosophical methodology, and the ontological significance of her poetic conception of praise. In this conception, meaning is to be found in things as they appear to human beings capable of using the language designating them poetically. I present my interpretation of the Arendt-Stern essay by contrasting it with Heidegger’s comment on the eighth Elegy from 1942-43 and Blanchot’s reading of Rilke from 1955. (shrink)

According to Kantian ethics, immoral actions convey disrespect. This negative attitude makes injuries inflicted by other persons worse than injuries caused by nature, ceteris paribus. As Strawson would later put it, the perpetrator’s attitude of disregard prompts in the victim the reactive attitude of resentment. But, I point out, we harbour and display plenty of other negative attitudes toward people aside from disrespect. What, if any, reactive attitudes are natural and appropriate in response to these? In unrequited love, for example, (...) the beloved denies the lover a certain kind of recognition that she desires. I claim that this often prompts resentment in the lover, despite the fact that she has suffered no moral wrongdoing—that her injury is, as I term it, ‘tragic’. If this is so, we must reconceive the meaning of resentment, distinguishing it sharply from indignation. After offering such a reinterpretation of resentment and indignation, I show how ‘tragic resentment’ might be warranted despite lacking a moral claim. If the beloved bears a deep responsibility for not reciprocating the love, then he is subject to negative reactive attitudes for it, despite the fact that he cannot choose whom to love and has no obligation to love. (shrink)

In a time when worlds, communities and subjects are increasingly presented as ‘vulnerable’, much remains to be said about the distinctly feminine shapes of ‘vulnerability’; weakness, softness, permeability, a sense of being affected, imprinted upon, or entered and shattered. While this presumed vulnerability of the feminine body has often been the basis of feminist sexual politics, feminist goals of autonomy often presume an internal and external undoing of vulnerability as such. Drawing on ethnographic research with queer femmes and building on (...) Sara Ahmed’s (2004a) idea that vulnerability is a ‘particular kind of bodily relation to the world’, this experimental article challenges the popularised idea that to queer femininity requires action, intention, agency and strength. Extending the work of femme authors Dorothy Allison and Ann Cvetkovich, the article considers the cracks in such femme politics, and focuses on how femme feelings of vulnerability take shape and figure in movements, and become what sticks between femme bodies of flesh and knowledge. Attending to the sensuous canvas of skin, to high-heeled movement and desire for both sex and sisterhood, these are notes on the work of affect in what is here called femmebodiment towards a somatechnical understanding of femininity. (shrink)

Society needs to find new ways to utilise its resources in the best possible way in order to enable satisfactory services for its citizens in the long term. This is particularly important in sparsely populated areas, and in cities and municipalities with a declining population. This study contributes to this field by analysing a project for collaboration between the rescue service and the home-care service that has been introduced in a number of Swedish municipalities. The collaboration is intended to ensure (...) welfare and safety for citizens, to guarantee a more efficient use of municipal resources, and to contribute to improved emergency management and civil protection. The rescue service and the home-care service are two clearly gender-coded occupations that also operate on gender-coded workplaces and places of work. An overarching aim has therefore been to study gendered obstacles and possibilities of the collaboration. In our analysis of the empirical data – interviews with persons involved in the collaboration – place emerged as an important aspect of the collaboration processes, and is therefore elaborated in this article to contribute with knowledge of how conceptions and gender-coding of places and occupations affect sustainable and well-functioning collaboration processes. The results show that collaboration processes between municipal services are complex and challenge ideals of the organisation, content and responsibility of work and who should perform certain work tasks. Notions of gender and gender differences are reproduced through the collaboration, which affect the efforts of municipalities to ensure welfare and safety for citizens. (shrink)

Victor Eremita proposes that the reader understand parts I and II of Either/Or as parties in a dialogue; most readers in fact view II as a devastating reply to I. I suggest that part I be read as a reaction or follow-up to Kierkegaard’s dissertation. Much of part I presents reflective characters who are aware of their freedom but reluctant or unable to adopt the ethical life. The modern Antigone and the Silhouettes are sisters of Alcibiades—failed students of Socrates. I (...) articulate and defend their modes of loving, which are significantly different from Don Giovanni’s and Johannes the Seducer’s purely aesthetic approaches to love. Such feminine love, I argue, dwells in the disputed territory between passion and action, substance and freedom, the aesthetic and the ethical. Antigone’s love is a passion she both suffers and tries to appropriate. The Silhouettes’ devotion to their beloved makes them dependent on him. I defend this dependence even though it is undoubtedly a form of despair. By appealing to Sartre’s account of love, I argue moreover that this love involves a recognition and appraisal of the beloved absent in the love exemplified by Fear and Trembling’s knight of infinite resignation. (shrink)

I argue against the intellectualist view of love according to which we (must) love for reasons so that love is rational. Engaging primarily with the quality appraisal view of love, I concede that qualities can cause love but insist that it is misguided to think of love as having reasons. A number of features of human psychology complicate the issue of how lover relates to beloved's qualities. (a) The lover may be attracted to a quality without appraising that quality reflectively. (...) (b) Personal qualities are not perceived in isolation; rather, our assessment of one quality will affect how we perceive another. In fact, we tend to posit essences in persons, and these guide our interpretation of their other qualities. (c) We do not see persons as bundles of qualities but as unique wholes. This is due to our capacity to fetishize particulars, and it dispels the problem of fungibility. (d) We have a tendency to see meaning in things retrospectively—philosophers have mistaken this sense of meaning for rationality. The philosophical movement to incorporate love into rationality fails to recognize that there is a folk metaphysics built deep into our psyches that does not correspond to the worldview of contemporary philosophers. (shrink)

This article explicates the meaning of the paradox from the perspective of sexual difference, as articulated by Simone de Beauvoir. I claim that the self, the other, and their becoming are sexed in Beauvoir’s early literary writing before the question of sexual difference is posed in The Second Sex (1949). In particular, Beauvoir’s description of Françoise’s subjective becoming in the novel She Came to Stay (1943) anticipates her later systematic description of ‘the woman in love’. In addition, I argue that (...) the different existential types appearing at the end of The Second Sex (the narcissist, the woman in love, the mystic, and the independent woman) are variations of a specific feminine, historically changing paradox of subjectivity. According to this paradox, women, in a different mode than men, must become what they ontologically “are”: beings of change and self-transcendence that have to realise the human condition in their concrete, singular lives. My interpretation draws on Kierkegaardian philosophy of existence, phenomenology, and early psychoanalysis. (shrink)

Kierkegaard's preoccupation with a separation between the ‘inner’ and the ‘outer’ runs through his work and is widely thought to belong to his rejection of Hegel's idealist monism. Focusing on The Concept of Irony and Either/Or, I argue that although Kierkegaard believes in various metaphysical distinctions between inside and outside, he nonetheless understands the task of the philosopher as that of making outside and inside converge in a representation. Drawing on Hegel's philosophy of art, I show that Kierkegaard's project in (...) both of these books is the aesthetic project of revealing the inner essence of something in its outward appearance. Kierkegaard's portrait of Socrates in The Concept of Irony is a phenomenology of the spirit of irony. My interpretation adds a new dimension to our understanding of Kierkegaard's aesthetics and his relation to Hegel; it presents him as a follower of Plato, whom he is usually thought to have dismissed; and it uncovers a deep connection between Kierkegaard's first two books, which are never read in conjunction. (shrink)

This article discusses the importance of geopolitical specificity in discussions about waves in feminism and investigates the queer potential of Marilyn Frye's second-wave work on sexism and white supremacy. It argues that Frye's understanding of sexism relies on the figure of the genderqueer individual and that Frye's critique of reproductive heterosexuality has implications for analyses of both sexism and racism. Finally, it asks what would happen to the contemporary #metoo movement in Sweden if it returned to Frye's radical lesbian feminism (...) as emblematic of the second wave, rather than to the figure of the white, middle-class, heterosexual woman. (shrink)

Mitos ve Logos kavramları Antik Yunan uygarlığında söz kavramına karşılık gelen sözcükleri karşılamak için kullanılmıştır. Felsefe tarihinin başlangıcı için yapılan tanımlamalarda ise mitos kavramının yerine logos kavramının tercih edilmesi iki kavram arasında bir farklılığı ortaya koymak için yapılmaktadır. Bu ayrımın nedeni ise mitos’un daha çok dinsel içerikle anılması logos’un ise içerisinde bir tür akılsallık barındırması şeklindeki yorumlarda kendini göstermektedir. Ancak söz konusu ayrımın ilk doğa filozofu/ilk felsefeci olarak nitelendirilen Thales için geçerli olup olmadığı geçmişte olduğu gibi günümüzde de halen tartışılmaktadır. (...) Felsefe tarihi yazımlarında ilk sıraya konan Thales’in anılan kavramları gerçekten farklı şekilde yorumlayıp yorumlamadığı bizce de tartışmaya açık bir husustur. Bu açıdan bakıldığında Thales, söz konusu kavramları iki farklı problemler alanı olarak mı görmüştür? Onun düşüncelerinde kendinden önceki mitolojik mirasın izleri bulunabilir mi? O, katışıksız bir rasyonel midir, yoksa henüz felsefenin yeni filizlendiği bir toplumda bir ara basamağı mı temsil etmektedir? Bu makalenin içerisinde tartışacağımız bu sorular, felsefe tarihinin başlangıcına ilişkin kavramsal arka planın ne olduğu hakkında bize katkı sağlayacaktır. (shrink)

“Doğal din” terimi, bazen doğanın kendisinin ilahi olduğu bir panteistik doktrine atıfta bulunur. “Doğal teoloji” terimi ise aksine, başlangıçta gözlemlenen doğal gerçekler temelinde (ve bazen) Tanrı’nın varlığını savunmaya yönelik projeye atıfta bulunur. Bununla birlikte çağdaş felsefede, hem “doğal din” hem de “doğal teoloji” genel olarak, dinî veya teolojik konuları araştırmak için insana, “doğal” olan bilişsel yetilerini – akıl, algı, içgözlem- kullanma projesini ifade eder. Doğal din veya teoloji, mevcut anlayış üzerine, doğayla ilgili ampirik araştırmalarla sınırlı olmamakla birlikte ayrıca panteistik bir (...) sonuçla da bağlantılı değildir. Bununla birlikte o, özel doğal olmayan yetilere (ESP, telepati, mistik deneyim) veya doğaüstü bilgi kaynaklarına (kutsal metinler, vahiy teolojisi, inanç otoriteleri, doğrudan doğaüstü iletişim) hitap etmekten kaçınır. Genel olarak, doğal din veya teoloji (bundan böyle “doğal teoloji” olarak anılacaktır), diğer felsefi ve bilimsel girişimlerle aynı rasyonel inceleme standartlarına uymayı amaçlamaktadır ve aynı değerlendirme ve eleştiri yöntemlerine tabidir. (shrink)

In meetings between people in school our values are shown through, for example, our actions, our speech and body language. These meetings can be regarded as ethical situations, which can arouse strong emotional reactions that ordinary, everyday situations usually do not do. The aim of this paper is to illuminate, interpret and discuss students' lived experiences of ethical situations in their school. The participants in the study were students in a Swedish secondary school, and the empirical data consisted of written (...) reflections and interviews. The study is based on the lived experiences of students. The analysis of the empirical data resulted in two themes: response in speech and action , and power relations . The comprehensive understanding of the results is that healthy relationships play an important ethical role in the school. Finally, we discuss how ways of listening to students' voices and appreciating practice can develop an ethical school. (shrink)

In a bold new argument, Ulrika Carlsson grasps hold of the figure of Eros that haunts Søren Kierkegaard's The Concept of Irony, and for the first time, uses it as key to interpret that text and his second book, Either/Or. According to Carlsson, Kierkegaard adopts Plato's idea of Eros as the fundamental force that drives humans in all their pursuits. For him, every existential stance-every way of living and relating to the outside world-is at heart a way of loving. (...) By intensely examining Kierkegaard's erotic language, she also challenges the theory that the philosopher's first two books have little common ground and reveals that they are in fact intimately connected by the central and explicit topic of love. In this text suitable for both students and the Kierkegaard specialist, Carlsson claims that despite long-held beliefs about the disparity of his early work, his first two books both relate to love and Part I of Either/Or should be treated as the sequel to The Concept of Irony. (shrink)

At the end of the essay “Silhouettes” in Either/Or , Kierkegaard writes, “only the person who has been bitten by snakes knows what one who has been bitten by snakes must suffer.” I interpret this as an allusion to Alcibiades' speech in Plato's Symposium. Kierkegaard invites the reader to compare Socrates to Don Giovanni, and Alcibiades to the seduced women. Socrates' philosophical method, in this light, is a deceptive seduction: just as Don Giovanni's seduction leads his conquests to unhappy love—what (...) Kierkegaard terms “reflective sorrow”—so the elenctic method leads Socrates' interlocutors to aporia, not to knowledge. I offer a critique of Socratic irony, a stance reflected in the theory of love Socrates presents in the Symposium, and suggest that philosophy should instead be modeled on Alcibiades' and the Silhouettes' approach to love. (shrink)

Judge Wilhelm’s ethical critique of the aesthetic life, in Either/Or, is usually thought to be devastating. But it is rare for interpreters to consider whether the Judge’s characterization of the aesthetic life-view does justice to Aesthete A’s writings, let alone whether A could give a retort to the ethicist. This paper argues that much of the Judge’s criticism misses its mark. Part of the criticism is better directed at Johannes the Seducer, who cannot necessarily be identified with A. Furthermore, A (...) portrays in his essay on tragedy a life centred on unselfish love and attachment to family, albeit without what the Judge calls ‘repentance’. It is not ethics but the Judge’s distinctly Protestant religiosity that is missing from A’s view. The Judge accuses A of lacking faith, as though this were a character flaw in A, or something he could correct through an act of will. But in fact, I argue, faith is based on an immediate feeling, and cannot be acquired. Without religious faith, A tries to find other sources of meaning in life. The question whether life is worth living is what guides A in his inquiries into aesthetic value, yet that question itself is not aesthetic but ethical. (shrink)

Modal ontolojik argüman, Tanrı’nın varlığını sadece bilfiil gerçek olan bu dünyada değil, bütün mümkün dünyalarda göstermeye yönelik bir argümandır. Anselm’in (1033-1109) Proslogion adlı eserinin 3. bölümünde “kendisinden daha büyüğü düşünülemeyen” şeklinde tanımlanan; Tanrı’nın var olmamasının da düşünülemeyeceğini, bu yüzden de varolmamasının imkansızlığı üzerinde kurulu yeni bir argüman bulunduğunu öne süren bazı araştırmacılar, bu argümanı mümkün dünyalar semantiği yardımıyla formüle edip, “modal ontolojik argüman” şeklinde adlandırmışlardır. Çok farklı şekillerde formüle edilmiş bu argüman kabaca Tanrı’nın mümkünse zorunlu olması, dolayısıyla bilfiil gerçek olan (...) bu dünyada da var olması gerektiğini savunur. (shrink)

Studies of epistemic communities and collaborative research in the social sciences have deepened the understanding of how science works, and more specifically how the social dimensions of scientific practice both enable and impede social scientists in realizing their epistemic goals. Two types of studies of epistemic communities are distinguished: general theories of epistemic communities aim to construct accounts of theoretical change applicable to all social scientific specialties, whereas historical studies emphasize the contingencies that affect specific social scientific disciplines, subfields, or (...) institutions. Although collaborative research plays a less pronounced role in the social sciences than in the natural sciences, collaboration has enabled social scientists to investigate topics that would otherwise be difficult to investigate. (shrink)

Çağdaş epistemoloji içerisinde, dışsalcı, güvenilirci ve erdeme dayalı epistemolojik tartışmaların bir benzerini, dini epistemoloji içerisinde etkili bir şekilde yer edinen ve reformcu epistemoloji olarak bilinen yaklaşım üzerinden görebilmek mümkündür. Alvin Plantinga, Nicholas Wolterstorff ve William Alston gibi filozofların öne çıktığı bu yaklaşımın ana iddiası, kanıta ya da argümana dayanmaksızın, Tanrı’nın varlığına inanmanın bütünüyle doğru, rasyonel, makul ve güvenilir olacağı şeklindeki bir tezdir. Kanıtın, gerekçelendirme için zorunlu bir koşul olmadığı fikri, algısal deneyimlerin gerekçelendirilmesine benzer şekilde, dini deneyimlerin de öyle olduğu ve (...) dolayısıyla, aynı epistemik statüye sahip olması gerektiğini öne süren, eşitlik tezine dayanır. İlk ortaya çıktığı günden bugüne, üzerinde çokça konuşulan ve tartışılan bir yaklaşım olan reformcu epistemoloji, özellikle son beş yıl içerisinde, oldukça farklı bir hale gelmiştir. Zira bu yaklaşımı, kanıtsalcılıkla uyumlu, erdem epistemolojisiyle bağlantılı ve diğer teistik dinler üzerinden değerlendiren yeni çalışmalar ortaya çıkmıştır. Bu nedenle, bu makalede, reformcu epistemoloji ana hatlarıyla ele alınmıştır. Beraberinde, ona yöneltilen itirazlara değinilmiş ve sonrasında, bahsi geçen yenilik iddiaları soruşturulmaya çalışılmıştır. Son olarak, teistik inancın rasyonalitesiyle ilgili, farklı bir bakış açısı sunulmuştur. (shrink)

The Art of War application to education is about solving problems to improve student and school success. The Art of War describes the significance of a leader and his knowledge and prudent application of the strategies. At the core of theses strategies is the non-negotiable moral purpose of the leader to be reinforced by other fine qualities as wisdom, commitment, discipline, and courage.

The article examines Thomas Kuhn's work in the history of science with special attention to its relevance to subsequent developments in social epistemology. The article begins with a discussion of Kuhn's historical work, and the so-called historical turn in philosophy of science. It then examines Kuhn's views on textbook science, followed by an analysis of Kuhn's views on the relationship between the history of science and the philosophy of science. Then it discusses Kuhn's contributions to our understanding of the social (...) dimensions of scientific inquiry. Finally, it discusses his influence on the social epistemology of science and the sociology of science. (shrink)

Ateistler, kötülük probleminin Tanrı’nın varlığı aleyhine en güçlü argüman olduğu konusunda hâlâ ısrarcılar. Felsefe tarihine baktığımızda da Epikuros’tan Hume’a ve yakın dönemde Mackie’ye kadar uzanan bir yelpazede çeşitli düşünürler tarafından bu konuda birçok eleştirinin dile getirildiğini görmek mümkün. Plantinga bu çalışmasında felsefe tarihinin en köklü sorunlarından biri olan ‘Tanrı’nın varlığı sorusu’nu cevaplamaya çalışmakla kalmayıp felsefi bir yöntem ve soruşturmanın nasıl olması gerektiği konusunda muhteşem bir örnek de sunmaktadır. Plantinga, bu kitabıyla bizi, felsefe tarihinin en temel ilkelerinden birini hatırlamaya çağırıyor: var (...) olanın ardındakini anlamaya çalışmak. (shrink)

Güvenilirci (reliabilist) bilgi teorisi, çağdaş epistemik gerekçelendirme kuramları içerisinde, dışsalcı (externalist) kuramın bir türü olarak kendisine yer bulmaktadır. Kısaca, bir inancı gerekçelendiren şeyin o inancın oluşturulduğu sürecin güvenilirliği olduğunu öne süren bu yaklaşım, bu bilişsel süreçleri özne dışı unsurlara bağladığı içinde dışsalcı bir pozisyonda yer almaktadır. Bu bilgi teorisinin tam karşı konumunda yer alan içselci (internalist) bilgi teorisi ise, özne merkezli bir yaklaşımla, doğru inancı gerekçelendirecek yöntemin, kişinin kendi zihinsel yapısından yola çıkarak, belli kognitif süreçler sonucunda ulaşılabileceğini öne sürmektedir. Epistemik (...) gerekçelendirme kuramları içerisinde birçok tartışmada kendisine yer bulan bu iki bilgi teorisi, kendi içerisinde de birçok farklı kurama kapı aralamıştır. Burada içselci bilgi teorisinden ortaya çıkan erişim içselciliği, farkındalık içselciliği gibi kuramları ve dışsalcı bilgi teorisinden ortaya çıkan süreç güvenilirciliği, gösterge güvenilirciliği ve erdem güvenilirciliği gibi farklı türden kuramları örnek olarak verebiliriz. Öte yandan çağdaş epistemolojideki bu tartışmalar, dini epistemoloji içerisinde de kendisine yer bulmuştur. Özellikle Alvin Plantinga, kendi dini epistemolojisi içerisinde dışsalcı bir tutum sergilemiş ve son dönem çalışmaları içerisinde de güvenilirci bir anlayışla Tanrı inancının epistemik mahiyetini ortaya koymaya çalışmıştır. Bu makalede öncelikle dışsalclık ve onun bir türü olan güvenilirci bilgi anlayışını ve bu kuramlara getirilen eleştirileri ele almaya çalışacağız, daha sonra A. Plantinga’nın son dönem dini epistemolojisinin de yönünü belirleyen güvence (warrant) kavramını açıklayıp, bu kavramın bütün teist dinlere uygulanabilirliğini sorgulayacağız. (shrink)

Epistemolojik olarak bilgiye başvuran ve bilme faaliyetinde bulunan insanın, Kur’an’da önemli bir yeri vardır. Buradaki bilme faaliyetini, salt teolojik bir buyruk olarak, yani Allah’ı bilmek olarak değil, doğru bilgi ile yanlış bilgi arasında hem teorik hem de ahlaki bir farklılık olarak anlamak ve Kur’an'da insana epistemik özellikler atfedildiğini ve böylece insanın epistemik başarılarından dolayı övüldüğünü söyleyebilmek mümkündür. Bu açıdan bakıldığında herhangi bir önermeye yönelik olarak rasyonel bir tutum benimseyen, yani bilen özne ile bu faaliyette isteyerek ve istemeyerek giren kişinin durumu (...) arasında bir fark olduğu açıktır. Doğrusu bu farkın epistemik önceliği kadar, ahlaki önceliği de dikkate değerdir. Nitekim buradaki ahlaki üstünlük, doğru bilgiyi hedefleme ve ona ulaşma noktasında ortaya çıkan erdemdir. Doğru bilgiye ulaşmanın entelektüel bir erdem olduğu düşünüldüğünde, Kur’an’ın Erdem epistemolojisi üzerinden değerlendirilmesi bu noktada önemlidir. Doğrusu erdemli bir bilişsel faaliyet, Kur'an’da açık bir şekilde ana fikir olarak ortaya konulur ve buna göre cehaletten kaçınmak ve doğru bilgiye ulaşmak için erdemli bir çaba göstermek önem taşır. Kur’an’daki ifadeleri bilgeliğe ulaşmak olarak anlayacak olursak, asıl hedef; bilgi ve anlayışımızın, entelektüel ve ahlaki vicdanımızı veya takvamızı güçlendirmesi için kullanılabileceği söylenilebilir ve bu inanç, erdem epistemolojisine dayalı bir yaklaşım içerisinde şekillendirilebilir. (shrink)

Hristiyan inancı içerisinde merkezi konuma sahip olan mevzulardan birisi de, İsa’nın ölümünden üç gün sonra diriltildiğine yönelik olan inançtır. Hristiyan eskatolojisinin de dayanak noktasını oluşturan bu mevzu, dinler tarihi ya da teoloji gibi disiplinlerin içerisinde tartışıldığı gibi, çeşitli Hristiyan düşünürlerce, din felsefesi disiplini içerisinde de tartışılmıştır. Din felsefesi açısından bakıldığında, konunun merkezi konumda olması, bu mevzunun rasyonel bir zeminde tartışılıp tartışılamayacağını da beraberinde getirmektedir. Bu bağlamda, özellikle din felsefesi içerisinde birçok Hristiyan düşünür tarafından konu ele alınmış ve farklı çevrelerce de (...) mevzuya yönelik karşı itirazlar dile getirilmiştir. Bu noktada yapılan tartışmaların içeriğine baktığımızda, mucize kavramı önem taşımakla birlikte, Hristiyan düşünürlerin argüman haline getirdikleri ve bir delil olarak öne sürdükleri “Boş mezar” ve “Tanıklıklar gibi birçok farklı husususun din felsefesi açısından tartışıldığını söyleyebiliriz. Ayrıca bazı ateist düşünürlerin bu delillere yönelik itirazları olmakla birlikte, bazı Hristiyan tarihçilerinde konuya ilişkin ciddi itirazları bulunmaktadır. Biz de bu makalemizde, İsa’nın ölümünden sonra dirilişinin rasyonel bir şekilde izahının nasıl olabileceği sorusunu merkeze alıp, konuyu Hristiyan düşünürlerin bakış açısından değerlendirmeye çalıştık. Bu noktada İslam gibi farklı dinlerde ve farklı anlatılarda karşımıza çıkan Hz. İsa figürünü konumuzun dışında tuttuğumuzu ayrıca belirtelim. Çünkü bizim yazımızın konusunu oluşturan kişi Hristiyan inancındaki İsa ve bu din içerisinde önem taşıyan kutsal metinler ve bu metinlerde geçen anlatılar oldu. Bu açıdan bakıldığında yazımız içerisinde, konuya ilişkin doğrudan bir teoloji ya da dinler tarihi çerçevesinde değerlendirme yapmaktan çok, din felsefesi içerisinde bize sunulan tartışmalardan yola çıkarak eleştirilerimizi ve tahlillerimizi dile getirmeye çalıştığımızı ifade edebiliriz. (shrink)

Dini epistemoloji, teistik inançların rasyonel zeminde gerekçelendirilme yollarını arayan, çağdaş epistemolojinin bir alt dalıdır. Musa Yanık, bu kitapta günümüzdeki en güçlü yaklaşım olan reform epistemolojisinden güvenilircilik bakış açısıyla yani “daha yüksek bir olasılıkla doğru olması yönünden” İslam inancının rasyonelliğini ortaya koymakta ve uygulamalı dini epistemolojinin sağlam ve cesur bir örneğini sergilemektedir. (Prof. Dr. Hasan Yücel Başdemir) -/- Epistemoloji topyekûn insan zihnini biçimlendirme ve inanç da dahil olmak üzere bilişsel faaliyetleri yönlendirme potansiyeline sahip bir alandır. Zira Allah’ın varlığı, birliği, nübüvvet ve (...) ahiretle ilişkili meseleler “nasıl bilebilirim, neleri bilebilirim, bildiğim şeyin kesinliğinden nasıl emin olabilirim?” gibi epistemik sorulardan bağımsız olamaz. Bu nedenle konu İslam düşüncesinde felsefecilerin olduğu kadar kelâmcıların da ilgisini çekmiştir.Bu bağlamda Musa Yanık tarafından modern teoriler de dikkate alınarak yazılan bu kitabın dini epistemoloji konusunda bir farkındalık oluşturmasını umuyorum. (Doç. Dr. Mehmet Bulgen) -/- Analitik felsefe ülkemizde yeni yeni tanınmaya başlanmış olmasına rağmen özellikle İslam entelektüel tarihindeki kelâm geleneği ile etkileşime geçme potansiyeli oldukça yüksek bir gelenektir. Musa Yanık, bu çalışmasıyla günümüzün en önemli analitik din felsefecilerinden AlvinPlantinga’nın dini epistemolojisini tanıtmakta ve kelâmla irtibatını eleştirel bir zeminde kurmaya çalışmaktadır. Çalışmanın güncel tartışmaları takip etmesi kadar bu tartışmalara farklı geleneklerden bakabilme becerisi felsefenin çok-yönlü bir çerçevede nasıl yapılabileceğine dair güzel bir örnek oluşturuyor. Musa Yanık’ın bu eseri, her şeyin birbiriyle etkileşime geçmeye başladığı global dünyada felsefe yapmanın olanaklarına dair yenilikçi bir yaklaşım ortaya koyuyor. -/- (Doç. Dr. Nazif Muhtaroğlu) -/- Elinizde tuttuğunuz bu kitap, dini epistemoloji ve erdem epistemolojisi kesişiminde yer almakla birlikte, inanç ve imanın epistemik statüsünü incelemek ve bunu yaparken ise İslam inancını merkeze almaktadır. Bu haliyle Türkçe literatür açısından önemli bir boşluğu doldurmaktadır. Okuyucunun bu kitap aracılığıyla karşılaşacağı bazı sorular şunlardır: İnanç ve bilgi nedir? Kanıt olmadan inanmak ahlaken yanlış mıdır? İnançlarımızı rasyonel olarak gerekçelendirmenin yolları nelerdir? İslam inancı reform ve erdem epistemolojisi açısından güvenilir bir temele sahip midir? Fakat belki de en büyük kadim soru şudur: Tanrı’nın varlığını bilmek mümkün müdür? -/- (Taner Beyter-Öncül Analitik Felsefe Dergisi). (shrink)

“1950’li yıllarda dönemin büyük felsefecileri arasında dinsel inancı savunan bir kişi bile yoktu. 1990’lı yıllarda Yale’den UCLA’ya, Oxford’dan Heidelberg’e kadar birçok yerde insanın manevi yanını savunan ve geliştiren yüzlerce kitap yazılacak, sel olup akacaktı. Aradaki 40 yıllık süre zarfındaysa sadece ve sadece Alvin Plantinga vardı.” Kelly James Clark Tanrı’nın veya tanrıların varlığı sorusu felsefenin ezeli sorularından biri olagelmişse de Nietzsche’nin Tanrı’nın ölümünü ilan ettiği günden bu yana onu doğrularcasına yaşanan acılar, savaşlar, kötülükler bu konudaki tartışmaların sesini uzun süre bastırdı. Ama (...) özellikle yüzyılın ikinci yarısından sonra palazlanan analitik felsefede meydana gelen “metafiziğe dönüş”, dine yakınlık duyan, en azından dinle ilgilenen filozofların tekrar Yahudi-Hıristiyan ve İslam geleneklerinde anlaşıldığı şekliyle Tanrı’nın varlığına duyulan inancın gerekçelerini yeniden değerlendirmelerine, konuya yeni bir bakış ve araçlarla bakmalarına vesile oldu. Alvin Plantinga’nın bu kitabı, yayımlandığı tarihten itibaren “analitik din felsefesi” alanının da en önemli ve sarsıcı eserlerinden biri hâline geldi ve Tanrı’nın ölmediğini ilan etti. Anselmus’tan Hume’a, Kant ve pozitivistlerden John Mackie gibi modern ateologlara kadar felsefe geleneğiyle hesaplaşan Plantinga, bu abidevi çalışmasında ontolojik, kozmolojik ve teleolojik tanrı kanıtlamalarının eski ve yeni biçimlerinin çıkmazlarını, meziyetlerini ve sunduğu imkânları değerlendiriyor. Tanrı’nın varlığına duyulan inanç ile diğer insanların varlığına ve zihinlerine duyulan inanç arasındaki şaşırtıcı ve sarsıcı bağlantıyı ortaya koyuyor. (shrink)

Tarihte herhalde çok az soru Tanrı’nın varlığı sorusu kadar sık sorulmuş, çok yanıtlanmış ve verilen birbirinden farklı onca yanıta rağmen kesin bir sonuca ulaştırılamayıp tartışılmaya devam etmiştir. Yine de geçmişe dönüp baktığımızda bu soruya verilen farklı yanıtların farklı uygarlıkların inşa edilmesine, bazılarının yıkılmasına, acımasız çatışmalara ve her şeye rağmen kucaklaşmalara da vesile olduğunu görüyoruz. Tanrı var mı? Varsa onu nasıl bilebiliriz? Tanrı yoksa her şey mubah mı? İnsan aklı ilahi olanı kavrayabilir mi? Tanrı’nın varlığı ahlaklı olmanın şartı mı? Evren akıllı (...) bir tasarımcının imzasını taşıyor mu? Bu kitapta felsefeci William David Beck, bu sorulara tarihte verilen yanıtları ve bu konudaki tartışmaları ele alarak meselenin genel ve tarihsel bir tablosunu bize sunuyor. Platon, Aristoteles, Marcus Aurelius gibi Eski Yunan ve Roma düşünürlerinden Anselmus, Thomas Aquinas, Augustinus ve Yahudi-Hıristiyan geleneğine, Doğu’nun bilgelerine, İbni Rüşd, Fârâbî ve Gazzâlî gibi İslam düşünürlerinden Alvin Plantinga, Graham Oppy, Sam Harris, Richard Dawkins, Max Tegmark gibi Batılı modern ilahiyatçılara, bilim insanlarına ve Yeni Ateizm hareketine kadar uzanan bir çizgide “Tanrı var mı?” sorusuna verilen çeşitli yanıtları ve bu yanıtlara sunulan akılcı gerekçeleri ortaya koyarak soruya felsefece bir yanıt vermenin nasıl bir iş olduğunu da gösteriyor. (shrink)

Alvin Plantinga, analitik felsefe düşüncesi içerisinde yetişmiş ve bu gelenek içinde teistik din felsefesinin oluşumuna katkıda bulunmuş bir filozoftur. Ayrıca teizmin savunusu için yaptığı çalışmalarla, çeşitli üniversitelerden aldığı onur ödülleri ve 2017 yılında kazandığı Templeton Prize ödülüyle, haklı bir üne kavuşmuş bir şahsiyettir. Bu çalışmayı yapmamızdaki en önemli amaç, Plantinga’nın dini epistemoloji üzerine yaptığı çalışmaları analiz edip bu düşüncelerinin ardalanına dair bir tespitte bulunmaktır. Bu çalışmada yararlandığımız öncelikli kaynaklar, Plantinga’nın Nicholas Wolterstorff ile birlikte kaleme aldığı “Faith and Rationality” adlı eser (...) ile birlikte son dönem epistemik fikirlerinin çerçevesini belirleyen üç ciltlik “Warrant and Proper Function”, “Warrant: The Current Debate”, “Warranted: Christian Belief” isimli eserler olmuştur. Plantinga’nın ilk dönem epistemoloji çalışmalarının gayesini bir tür olumsuzlama diyebileceğimiz klasik temelciliğin ve evidentializmin eleştirisi oluştururken, ikinci döneminde bu eleştirilerden yola çıkarak Tanrı inancının haklı bir temelde ve güvenceye sahip olduğunu gösterme amacına yönelmiştir. Plantinga’nın teolojik fikirlerini oluşturan Kalvinci ekol, onun dini epistemolojisinin de özünü oluşturmaktadır. Plantinga’nın dini epistemolojisini iki boyutlu olarak değerlendirdiğimizde, içe dönük olarak Hristiyan inancıyla ilgilense de çalışmalarının dışsal yönünü daha genel olarak teizmin Tanrı’sı ve onun rasyonelliği oluşturmaktadır. Açıkçası Plantinga’nın epistemolojik külliyatı bir tür kavram zenginliğini de beraberinde getirmektedir. Çalışmamız içerisinde ele aldığımız kadarıyla uygun işlevsellik, tasarım planı, güvence (warrant) gibi kavramlar onun Tanrı inancının epistemik mahiyetini ortaya koymak için ne derece kararlı olduğunu göstermektedir. Netice itibariyle Tanrı inancının ve onun bilgisinin rasyonel olabileceğini ifade eden Plantinga, her ne kadar Hristiyan inancının belli bir koluna mensup olsa da diğer mezhepleri dışlamaz. Ayrıca Plantinga, birçok çalışmasında belirttiği üzere projesinin Yahudilik, İslam gibi diğer teistik dinlere yönelik olduğunu da belirtmektedir. (shrink)

Tracing the broad outline of European art history means presenting the different methods considered essential to the formation of this discipline. Historiographical research arrives quite naturally at a criticism of the methods themselves and at a search for a broader horizon.To the extent that the historian is involved with the thinking and the problems of his age, his methods reveal personal and conjunctural concepts and ideas which will guide the reflections of his successors ; these successors will modify and correct (...) the concepts received in order to adapt them to new experiences and questions. Or they will add others which are more apt to supply the answers sought. The means of analysing art history today are the fruit of four centuries of discussion during which certain normative criteria, traditional theories and underlying concepts were called into question while at the same time, though being sometimes exported to other areas of the world, they have demonstrated a tenacious degree of longevity. But perhaps a brief recapitulation might be helpful here. (shrink)